Ballet po polsku

1.Balet i taniec klasyczny to jedno i to samo – taniec klasyczny to technika taneczna, zaś balet jest widowiskiem opowiadającym konkretną historię
2.Poruszanie się na pointach jest łatwe – mimo, że to obuwie posiada usztywniane czubki poruszanie się w nim wymaga silnych stóp, absolutnego poczucia równowagi i mocno trzymanego korpusu (cały ciężar ciała rozkłada się na duży paluch)
3.Dobry tancerz tylko musi umieć zrobić szpagat – utrzymanie wysokiego adagio na 180 st. wymaga nie tylko rozciągnięcia do szpagatu, ale wręcz do ponadszpagatu oraz wyrobienia siły odpowiednich partii mięśniowych nóg by móc je wysoko i długo utrzymać (niewskazane jest rozwijanie mięśni czworogłowych tak jak w innych sportach, ale znacznie trudniejszych do wyćwiczenia mięśni dwugłowych)
4.Tancerze to geje a balet jest niemęski – na początku historii tańca klasycznego wszystkie role odgrywali tylko mężczyźni, dopiero później kobietom udało się wejść na scenę i zdobyć role główne w librettach. Tancerze muszą wyglądać estetycznie i mieć wyrzeźbione ciała ponieważ wykonują mordercze kombinacje skoków, piruetów oraz dźwigają kilkudziesięciokilowe partnerki. Czy silne i umięśnione ciało należy nazywać niemęskim?
5.Od teningów w pointach stopy są zdeformowane i poranione – na rynku są dostępne modele wymagające bardzo szczegółowych pomiarów stóp: długość, szerokość, powierzchnia palców potrzebna do wymierzenia długości czubka oraz stopień twardości podeszwy dopasowywany do siły i rzeźby podbicia tancerki. Pod okiem profesjonalisty wybór obuwia nie wpłynie negatywnie na anatomię stopy. Przed rozpoczęciem treningów na pointach wymagane jest przygotowanie i ocena przez nauczyciela.
6.Tancerki są ciągle na diecie, muszą się głodzić – tancerka musi jeść inaczej nie byłaby w stanie uczestniczyć w wielogodzinnych próbach i spektaklach. Smukła sylwetka jest pożądana ze względu na ułatwienie podnoszeń w partnerowaniu. Każdy organizm jest jednak inny i nie każda tancerka musi skrupulatnie liczyć kalorie.
7.Taniec to praca fizyczna, polega na machaniu nogami – widok lekkości i gracji tancerzy na scenie to jedynie pozory, zawód ten wymaga szybkiej pamięci ruchowej do skomplikowanych kombinacji, systematyczności w ćwiczeniach, umiejętności wykreowania odpowiedniego wyrazu artystycznego przy jednoczesnym ogromnym wysiłku fizycznym, świadomości ciała i jego kontroli, wyrobienia siły i elastyczności mięśni, dyscypliny oraz pokory.

fot. Michał Kalet Photography

1. Najlepiej pić płyny chłodne (5-10st. C.) – jest to optymalna temperatura ciśnienia osmotycznego w organizmie, płyny są szybciej przyswajane i chronią przed przegrzaniem
2. Wybieraj wodę minrealną niegazowaną
3. Wskazane są napoje izotoniczne – uzupełniają utracone podczas wysiłku minerały, witaminy, węglowodany
4. Podczas treningu pij wolno, małymi łykami
5. Nie wypijaj całej butelki „na raz” – płyn zostanie szybko wydalony
6. Zakazane są soki, nektary, słodzone wody – zawarta w nich fruktoza może wywołać skurcze, bóle i kłopoty trawienne
7. Zakazane są napoje i woda gazowana – dwutlenek węgla spowoduje zakwaszanie mięśni i utrudni ich regenerację
8. 2-3 godziny przed treningiem należy wypić 500-600ml płynów, najlepiej z węglowodanami
9. Na krótko przed wysiłkiem należy wypić 200-250ml wody lub napoju izotonicznego
10. Utrata płynów w ilości 2% masy ciała obniża możliwości wysiłkowe o 10-20%, utrata 5% – obniża o 30%, czyli osłabi dodatkowo organizm w trakcie wysiłku. Odwodnienie powoduje kurcze mięśni kończyn i brzucha. Utrata płynów równa 9% masy ciała w trakcie treningu doprowadza do zgonu

1. Rozciąganie, czyli stretching w tańcu jest równie ważne jak sama technika.
2. Najważniejsza jest systematyczność
3. Przed treningiem należy zastosować rozciąganie dynamiczne (wymachy, grand battement, energiczne skłony) – jego celem jest rozgrzanie i pobudzenie mięśni do pracy.
4. Po treningu należy zastosować statyczne rozciąganie (sznurki, szpagaty) – pozycje przytrzymywane dłuższy czas i wykonywane na ciepłych rozluźnionych mięśniach.
5. Napięte ciało nigdy się nie rozciągnie, przeczy temu fizjologia.
6. Kieruj oddech na bolące rozciągające się miejsce – uwaga skupiona na oddychaniu obniża poczucie bólu oraz dotlenia mięsień.
7. Warto wypróbować techniki Gyrokinesis, jogi czy pilatesu
8. Najbardziej efektywne jest rozciąganie co drugi dzień (możliwe jest codzienne jeśli nie jest do granic możliwości i nie powoduje ciągłych „zakwasów”)
9. Rozciągnięcie należy pielęgnować i rozwijać – inaczej mięśnie się „kurczą”

Uczucie towarzyszące rozciąganiu, to coś na pograniczu przyjemności i lekkiego napięcia, ale nie mocnego bólu. Wszystko z szacunkiem do ciała.

fot. Michał Kalet Photography

Początki tańca klasycznego sięgają XV w., kiedy to w Italii trwał bujny rozkwit wszystkich sztuk pięknych. Wtedy kształtuje się pojęcie baletu pochodzące od włoskich określeń ballo(taniec), ballare(tańczyć), baletto(widowisko baletowe). Technika baletu opierała się na średniowiecznej tradycji, dokładniej tańcu rycerskim.

Najdogodniejszym środowiskiem dla rozwoju sztuki baletowej stał się dwór francuskich królów. Katarzyna Medycejska (panująca w latach 1547-1559) sprowadziła z Włoch do królestwa tancerzy oraz muzyków. Z jej inicjatywy zostało wystawione pierwsze widowisko baletu dworskiego „Circé” choreografii wybitnego Pierre Beaujoyeux. Całość trwała sześć godzin, w trakcie których tancerze poruszali się w formacjach figur geometrycznych – w szeregach, kołach, kwadratach, trójkątach.

Balet przeżywał najlepsze lata świetności w okresie panowania Ludwika XIV (1643-1715). Taniec kształtuje ducha społecznego, pełni funkcje polityczne oraz edukacji społecznej. Sam władca tańczył i był nazywany Le Roi Soleil (Król Słońce) co zapoczątkowała jego główna rola w „Ballet Roil de la Nuit”. Dzięki niemu zostaje otwarta Królewska Akademia Muzyki i Tańca, przez co ustalona zostaje metodyka kształcenia tancerza oraz następuje personalizacja jego zawodu. Nauka tańca była podstawowym elementem wychowania arystokracji. W widowiskach główne role przyznawano mężczyznom, kobiety tańczyły role drugoplanowe ze względu na utrudniający ruchy strój (rozbudowane krynoliny oraz długości sukien sięgające do ziemi). Pierwszym baletmistrzem w historii zostaje mianowany Pierre Beauchamps, który odpowiada za stworzenie kanonu pozycji nóg w balecie (spisany przez Raula Fajette).

Wiek XIX, czyli epoka romantyzmu, wprowadza kolejne przemiany w historii baletu. Artyści interesują się światem nadprzyrodzonym, postaciami fantastycznymi oraz sennymi wyobrażeniami. Stroje ulegają reformacji, usunięte zostają krynoliny, maski, obcasy. Kobiety przejmują nadrzędne role, ich kostiumami stają się tiulowe suknie do połowy łydki. Pojawiają się welony, wianki, skrzydełka, a co najważniejsze pointy, które miały pomóc upodobnić się do unoszących się nad ziemią stworzeń. Męskim kostiumem stają się trykoty oraz colet (krótka aksamitna kurtka). Znikają dvertissement (układy nietworzące fabuły) za to pojawiają się libretta. Reprezentatywnym baletem tego okresu jest „Sylfida” choreografii Filippa Taglioniego. Pierwszą odtwórczynią tytułowej roli była żona choreografa, znakomita tancerka Maria Taglioni. Stała się ona największą gwiazdą w historii baletu zapoczątkowując erę królowania kobiet na scenie. Innym równie znaczącym dziełem tego okresu jest „Giselle” choreografii Jeana Corallego i Jules’a Perrota. Główną rolę odgrywała Carlotta Grisi w wieku zaledwie 21 lat, jej jako pierwszej w historii rzucono na scenę bukiet kwiatów.

Lata 70. to okres kryzysu baletu. Technika traci na jakości przez wygórowane ego gwiazd sceny. Najlepsze wzorce zostają przeszczepione do Rosji za sprawą dotacji carów Aleksandra I oraz Mikołaja I, rozwojowi teatru petersburskiego oraz baletu aryjskiemu. Czołowym twórcą baletów tego okresu był przybyły z Francji Marius Petipa (1818-1910), który wprowadził bogate sceny zbiorowe. Do jego dzieł należą „Córka faraona”, „Don Kichot”, „Bajadera”, „Kopciuszek” czy „Rajmonda”. Przełomowa stała się twórczość baletowa Piotra Czajkowskiego (1840-1893), który skomponował muzykę wielkiej triady: „Jeziora Łabędziego”, „Śpiącej królewny” oraz „Dziadka do Orzechów”. Balety te przetrwały do dziś i cieszą się największą popularnością.

Witam na stronie poświęconej tańcu klasycznemu
Posty będą zawierać porady, obalanie mitów na temat tancerzy, notatki o historii tańca

Enjoy

Victoria